Για δεύτερη φορά μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, το ινστιτούτο παραγωγής
πολιτικής του πρώην πρωθυπουργού, Ινστιτούτο Αλέξη Τσίπρα, διοργάνωσε μια νέα ημερίδα με θέμα την αντιμετώπιση της ακρίβειας αλλά και ευρύτερα για την οικονομία. Πολιτικοί απ’ όλο τον ευρύτερο προοδευτικό χώρο ως ομιλητές ανέπτυξαν την ατζέντα βάζοντας στην δημόσια συζήτηση μια εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης. Παρέμβασή έκανε και η υποψήφια πρωθυπουργός του Νέου Λαϊκού Μετώπου της Γαλλίας μιλώντας για την πορεία και το μέλλον της χώρας της μετά την μεγάλη άνοδο της ακροδεξιάς. Την εκδήλωση έκλεισε με ομιλία μιας περίπου ώρας ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ο οποίος έβαλε κυρίως πολιτική ατζέντα και δήλωσε παρών χωρίς να ξεκαθαρίζει απόλυτα τις προθέσεις του αλλά κάνοντας σαφές ότι δεν έχει σκοπό να παραμείνει θεατής των εξελίξεων για πάντα.
Διάβασε ακόμη: Ακρίβεια – Τουρισμός, μία σχέση αλληλένδετη
Το κλίμα της ημερίδας ήταν θετικό και το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά ήταν κατάμεστο ειδικά στην τελική ομιλία του Αλέξη Τσίπρα. Προσωπικότητες από τον ευρύ προοδευτικό χώρο, πρώην υπουργοί της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, πρώην υπουργοί από προηγούμενες κυβερνήσεις έδωσαν το παρόν. Παρόντες ήταν και οι υποψήφιοι πρόεδροι του ΣΥΡΙΖΑ, Σωκράτης Φάμελλος, Νικόλαος Φαραντούρης, Απόστολος Γκλέτσος. Στέφανος Κασσελάκης και Παύλος Πολάκης απουσίαζαν με τον δεύτερο να απάντα με αιχμές για την εκδήλωση μέσω των social media. Παρόντες ήταν επίσης και πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που ανήκαν κυρίως στην τάση των 87, και αυτό έδειξε για άλλη μια φορά πόσο μεγάλο είναι το ρήγμα και ο διχασμός μέσα στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Έτσι, οι εντυπώσεις για το κλίμα και το περιβάλλον που διαμορφώθηκε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά είναι, επί της ουσίας, ανάμεικτες. Διότι, ναι μεν έγινε σοβαρή συζήτηση πάνω στα θέματα οικονομίας και επιχειρηματικότητας, όμως κανείς δεν μπορεί να έχει μια εικόνα για το τι πολιτικό αποτέλεσμα είχε αυτή η εκδήλωση. Ο χρόνος θα δείξει, αλλά το μόνο που μπορούμε να κάνουμε για την ώρα είναι να ασχοληθούμε με την ουσία της συζήτησης πάνω στην ελληνική οικονομία, που περιλάμβανε την ακρίβεια και την επιχειρηματικότητα. Επειδή δεν μπορούμε να αναφερθούμε σε όλους τους ομιλητές, θα ασχοληθούμε με δύο πρόσωπα, των οποίων οι τοποθετήσεις ήταν: πρώτον, για τα θέματα γενικά της οικονομικής πολιτικής και, δεύτερον, για καθαρά θέματα επιχειρηματικότητας και επενδύσεων.
Ξεκινώντας με την πρώην υπουργό Οικονομίας την περίοδο 2010 – 2012, Λούκα Κατσέλη, η κ. Κατσέλη αφού υπογράμμισε πόσο σημαντικό είναι να υπάρξει μία νέα οικονομική πολιτική σύντομα στην χώρα μας ανέπτυξε αμέσως τα “4 επιχειρησιακά προγράμματα για μια προοδευτική διακυβέρνηση”. Στο πρώτο επιχειρησιακό πρόγραμμα ανέλυσε τη μεγάλη ανάγκη να υπάρξει ένα νέο μοντέλο στη διαχείριση του μεταναστευτικού. Οι πόλεμοι και οι συρράξεις στην Μέση Ανατολή και όχι μόνο, έχουν ήδη φέρει νέες συνθήκες που με τις παρούσες πολιτικές τόσο της εγχώριες όσο και τις ευρωπαϊκές, το μεταναστευτικό – προσφυγικό δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά. Το δεύτερο επιχειρησιακό πρόγραμμα αφορά τη βιώσιμη και δίκαιη ανάπτυξη. Αυτό, όπως ανέφερε η κ. Κατσέλη θα επιτευχθεί καλύπτοντας το πολύ σημαντικό παραγωγικό κενό έτσι ώστε να αποτραπεί μια νέα οδυνηρή χρηματοπιστωτική κρίση. Τρίτο επιχειρησιακό πρόγραμμα είναι φυσικά η στήριξη της εργασίας μέσω της αύξησης τους πραγματικού μισθού, επαναφορά και εφαρμογή των συλλογικών συμβάσεων εργασίας καθώς και την προώθηση της κοινωνικής οικονομίας και επιχειρηματικότητας. Το τέταρτο και τελευταίο επιχειρησιακό πρόγραμμα είναι κατά την άποψή μου και το πιο σημαντικό. Είναι η θεσμική ανασυγκρότηση της δικαιοσύνης, της συμμετοχής των πολιτών, την εκ της ρίζας αναβάθμιση της δημόσιας διοίκησης καθώς και του ήδη υπάρχοντος
ρυθμιστικού πλαισίου.
Το λόγο αμέσως μετά πήρε ο πρώην υπουργός ανάπτυξης περιόδου 2015-2019,
Γιάννης Δραγασάκης. Ο πρώην υπουργός ανέπτυξε στον χρόνο που είχε την ανάγκη να υπάρξει ένα νέο παραγωγικό μοντέλο για την ελληνική οικονομία και
επιχειρηματικότητα. Αρχικά τόνισε ότι κατά την περίοδο της κυβέρνησης
Μητσοτάκη οι επενδύσεις περιορίζονται μόνο στον τουρισμό και στην μαζική αγορά ακινήτων, κοινώς Real Estate. Οπότε ναι, έχουμε ανάπτυξη στα νούμερα αλλά η απόσταση από την Ε.Ε είναι τεράστια μιλώντας για τις χώρες που είναι στο πύρινα της. Οι δομές επενδύσεων είναι εξαιρετικά προβληματικές και οι αγορές ακινήτων ειδικά δεν προσφέρουν σοβαρή αναπτυξιακή προοπτική μακράς πνοής. Έτσι, η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν φαίνεται να έχει κανένα σχέδιο από την κυβέρνηση για μια μακροχρόνια ανάπτυξη καθώς εφαρμόζει μια σταθερά κερδοσκοπική πολιτική και όχι οραματική. Ο πρώην υπουργός μεταξύ άλλων είπε ότι για να υπάρξει μια πραγματική αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου χρειάζεται ένας σχεδιασμός 15 χρόνων και να μην βασιζόμαστε στις επενδύσεις πρόσκαιρου κέρδους. Αντιθέτως, οφείλουμε να εξασφαλίσουμε πόρους μέσα από την εγχώρια αποταμίευση και όχι αποκλειστικά στην ξένη χρηματοδότηση. Ένας από του βασικούς λόγους που αυτό δεν μπορεί να συμβεί τώρα είναι τα χαμηλά εισοδήματα που είναι οριακά για να επιβιώσει ένα μέσο νοικοκυριό. Ένας από τους πρώτους στόχους άρα είναι να μειωθεί η ψαλίδα των ανισοτήτων. Το τρίτο σημείο που στάθηκε ο πρώην υπουργός ήταν στις τράπεζες και τον ρόλο τους. Να γίνει δηλαδή ξανά ένας βασικός φορέας χρηματοδότησης της ελληνικής επιχειρηματικότητας, να συμβάλουν στην ανάπτυξη και στην αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου και κλείνοντας με μια βασική προϋπόθεση, το κράτος να είναι ο παράγοντας που θα ελέγχει και θα βάζει τους κανόνες σε αυτό.
Φτάνοντας προς το τέλος, το λόγο πήρε για να κλείσει την εκδήλωση ο πρώην
πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Ένα από τα πρώτα πράγματα που ανέφερε ήταν το πιο προφανές για τον προοδευτικό χώρο ότι “αντί για πρόσθεση και
πολλαπλασιασμό αυτό που συνέβη ήταν η αφαίρεση και διαίρεση”.
Η αναφορά ήταν σαφής και αφορούσε αποκλειστικά τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ καθώς όντως τα γεγονότα του τελευταίου διμήνου δείχνουν ακριβώς αυτή την εικόνα. Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ κατρακυλά στις δημοσκοπήσεις, οι προσωπικές κόντρες δεν έχουν τέλος, οι βαριοί χαρακτηρισμοί διαδέχονται ο ένας τον άλλον και ξεπερνούν πολλές φορές κάθε όριο χυδαιότητας, “συλλογικές” διαδικασίες που δεν τιμούν κανέναν και καμία. Το κυριότερο είναι, η Αριστερά να γελοιοποιείται, να χάνει την όποια υπόσταση έχει και να μετατρέπεται ολοκληρωτικά, από μια δύναμη αλλαγής και ελπίδας σε μια καρικατούρα που εκπροσωπείται από ανθρώπους ανάξιους, καιροσκόπους, όπου στο τέλος της ημέρας η κοινωνία θα αφήσει πίσω καθώς δεν θα την αφορά καθόλου. Ένας από τους λόγους όπου η ακροδεξιά στην Ελλάδα βρήκε πρόσφορο έδαφος είναι αυτός, ότι οι προοδευτικές δυνάμεις δεν κοιτάζουν προς την κοινωνία αλλά αναλώνονται σε εσωτερικές κόντρες για την κομματική εξουσία χωρίς να δείχνουν να αντιλαμβάνονται ότι με την τακτική αυτή δεν θα υπάρχει κόμμα για να έχουν κάποιου είδους εξουσία, συν ότι η κοινωνία θα τους “τιμωρήσει” πολύ απλά γυρίζοντάς τους την πλάτη οριστικά.
Ο Αλέξης Τσίπρας έκλεισε με μια φράση όλο νόημα, χωρίς να αποσαφηνίσει
ακριβώς τις προθέσεις του, λέγοντας πως “η κοινωνική αντιπολίτευση αργά η
γρήγορα θα αποκτήσει την πολιτική εκπροσώπηση που της αξίζει”. Κανείς δεν
μπορεί να είναι σίγουρος για το αν και πότε θα κάνει την κίνηση του είτε να βγει
μπροστά ξανά, είτε να παίξει έναν διαφορετικό από αυτό που έχουμε συνηθίσει
ρόλο. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν έχει σκοπό να μείνει για πάντα θεατής των
εξελίξεων και η συχνή του δραστηριοποίηση μέσω του ινστιτούτο του δείχνει
ακριβώς αυτό. Το αν θα έχει σοβαρό πολιτικό αποτέλεσμα για τον ίδιο αλλά κυρίως για την κοινωνία και για την εναλλακτική πρόταση προοδευτικής διακυβέρνησης θα φανεί όταν και αν γίνει η κίνηση να βγει μπροστά. Βέβαια είναι σε ένα πράγμα ο πρώην πρωθυπουργός έχει δίκιο. Η κοινωνική αντιπολίτευση πρέπει να βρει την πολιτική αντιπροσώπευση που της αξίζει και να γίνει μια ισχυρή κοινωνική πλειοψηφία θα προσέθετα εγώ.
Ακολούθησε το makeyourway.gr στο Google News